Roman bir gerçek veya hayali olaylara dayandırılabilen edebi eser. Bu anlamda bir romanda anlatılan öyküler, yazarın araştırmasına ya da hayal gücüne ve okuyucuya ulaşmak için yazarın dili kullanmasına maruz bırakılır.
Bu nedenle biçim, içerik, tür, hedef kitle, gerçek ya da kurgusal olaylara dayanıp dayanmadığı gibi bir dizi kriter dikkate alınarak farklı roman türlerinden söz edilebilir.
Kısa roman
Kısa roman, romandan daha kısa ama hikayeden daha uzun bir anlatım türüdür.
Bununla birlikte, kısa roman, romanla aynı unsurlardan oluşur ve uzunluğunun özelliğinden dolayı karakterler, olay örgüsü, ortamlar ve açıklamalar kısa ve daha az gelişmiştir.
Kısa roman örnekleri şunları içerir: Albayın ona yazacak kimsesi yok. (1957), Gabriel Garcia Márquez tarafından, Noel masalları (1843), Charles Dickens tarafından, metamorfoz (1915), Franz Kafka, diğerleri arasında.
mektup roman
Üçüncü kişi ağzından anlatılan ve mektuplar, günlükler veya diğer kişisel belgeler aracılığıyla anlatılan bir roman türüdür, dolayısıyla anlatıcının hikayeye katılımı nedeniyle otobiyografik romana benzer bir yazma eğilimi de vardır.
Mahrem, gerçek bir karaktere sahip olması, çelişkili bir durum sunması ve VXIII. yüzyıl boyunca romanın evriminin bir parçası olması ile karakterize edilir.
Örnek olarak belirtebilirsiniz Julia veya yeni Heloise (1761), Jean-Jacques Rousseau tarafından, Drakula (1887), Bram Stoker tarafından, Fakir insanlar (1844-1846), Fyodor M. Dostoyevski tarafından.
otobiyografik roman
Otobiyografik roman, yazarın hayatı hakkında bilgi vererek karakterize edilir. Bu anlamda eserin müellifi, hayatındaki çeşitli anları, genellikle başarıları, başarısızlıkları, hastalıkları, kayıpları, aşk hikayeleri gibi iz bırakan anları anlatır ve kamuoyuna duyurur.
Otobiyografik roman, yazarın iç gözleminden doğan bir eser olmasıyla karakterize edilir. Bazı örnekler itiraflar (397-398), Hippo'lu Augustine tarafından, Anlatmak için yaşamak (2002), Gabriel García Márquez tarafından, Resmi bir genç kadının anıları (1958), Virginia Wolf tarafından.
hiciv roman
Hiciv romanı, adından da anlaşılacağı gibi, hiciv unsurlarının kullanımı ile karakterize edilir. Bu roman türünde yazar, okuyucuda bir tepki yaratmak için alay ettiği belirli bir duruma ilişkin bakış açısını ortaya koyar.
Örnek olarak Gulliver'in Seyahatleri (1927), Jonathan Swift tarafından, Çiftlikte isyan (1945), George Orwell tarafından, Hayatta kalan (2000), diğerleri arasında Chuck Palahniuk tarafından.
Picaresk roman
Bir anti-kahraman olarak ortaya çıkan serseri bir kahramanın maceralarını birinci tekil şahıs ağzından anlatan bir roman türüdür.
Bu tür roman, Altın Çağ olarak bilinen 16. ve 17. yüzyıllar arasında Rönesans'tan Barok'a geçiş sırasında İspanyol edebiyatının karakteristiğidir.
Bu romanlar, on altıncı yüzyıldaki yaşamın özelliklerini içerdiğinden, dönemin geleneklerini eleştirir ve ahlaka ve bu sosyal gerçekliğe bir yansıma davet eder.
Başlıca örnekler arasında Tormes'in rehberi (1554), yazarı bilinmiyor ve Buscón'un hayatı (1626), Francisco Quevedo tarafından.
şövalye roman
Şövalye romanı 15. yüzyılda ortaya çıktı. Bu roman türü, yaşamları boyunca çeşitli zorluklarla karşılaşan şövalyelerin kahramanlıklarını ve kahramanlıklarını anlatması ile karakterize edilir.
Şövalye romanlarının hikayeleri o zamanın gerçekliğini en iyi şekilde sunmaya çalışır, bu şekilde hikaye daha inandırıcı olur.
Bu anlamda ana karakter olan şövalye, her türlü riski göze alabilen ve gerektiğinde savaşabilen cesur, cesur ve güçlü bir adam olarak tanımlanır. Aynı şekilde beyefendi de akıllı, kurnaz ve birçoklarının saygı duyduğu onurlu bir öznedir.
Örnek olarak romandan bahsedebiliriz. Tirante el Blanco (1490), Valencialı yazar Joanot Mastorell tarafından. Ancak, daha sonra, bu tür romanların gizemi, yazarın yayımlanmasıyla ortadan kaldırıldı. La Mancha'nın Dahi Beyefendi Don Kişot'u (1605), Miguel de Cervantes tarafından.
gerçekçi roman
Realist roman, on dokuzuncu yüzyılın ortalarında İspanya'da geniş çapta geliştirildi. Günlük yaşam koşullarının ve çeşitli sosyal olayların gerçekliğini çok açık bir şekilde yansıtan bir anlatı sunması ile karakterize edilir.
Bu romanlar aynı zamanda yazarın belirli bir anın gerçekliğini tanımlamak ve ortaya çıkarmak için geliştirdiği nesnel bakışla da öne çıkıyor.
Örnek olarak romanlardan bahsedebilirsiniz. Fortunata ve Jacinta (1886-187), Benito Pérez Galdós ve madam bovary (1857), Gustave Flaubert tarafından.
Tarihi Roman
Tipolojisinin gösterdiği gibi, tarihi roman geçmişten ve tarihten gelen hikayelere dayanır. Anlatılan hikayeler bile tarihi bir anda geçtiği sürece gerçek veya hayali olabilir. Oldukça başarılı bir roman türü.
Gerçek hikayeler söz konusu olduğunda, yazar, belirli bir zamanda alakalı olan bir dizi olay veya karakter hakkında ilgili argümanlara ve verilere dayanmalıdır.
Kurgusal bir hikaye ise, yazar hikayeyi geçmiş zamanda da bulmalı ve yaratıcılığından bir argüman geliştirmelidir.
Örnek olarak belirtebilirsiniz keçi partisi (2000), Perulu yazar Mario Vargas Llosa'nın Dominik Cumhuriyeti'ndeki Rafael Leónidas Trujillo diktatörlüğüne dayanan bir romanıdır.
Bir diğer öne çıkan çalışma ise gülün adı Hikayesi yazarın hayal gücünden doğan Umberto Eco'nun (1980), gizemli bir ortamda geliştirdiği.
Bilim kurgu romanı
Bilim kurgu romanları, hayali bir mekanda gerçekleşen bir dizi olayın spekülasyonu üzerine kuruludur. Bu hikayeler uzay yolculuğu, uzaylıların varlığı, insanın evrimi, dünyanın sonu, zaman yolculuğu ve diğerleri hakkında fütüristik hikayelere dayanmaktadır.
Aynı şekilde fizik bilimleri, teknolojik unsurlar, yapay yaşam gibi unsurlardan ve diğer robotik kaynaklardan hikayelerin geliştirilmesi için yararlanır. Karakterler, insanlar veya yazarın hayal gücünden yeniden yaratılmış varlıklar bile olabilir.
Dünyaların Savaşı (1898), H.G. Wells tarafından, Ender'in Oyunu (1985), Orson Scott Card tarafından diğerleri arasında, bilim kurgu romanlarının örnekleridir.
Fantastik romanı
Fantastik romanlar, gerçek özelliklerden ziyade belirli dünyaları ve karakterleri yeniden yaratmak için yaratıcı unsurlardan yararlanan romanlardır. Hikayeleri büyük ölçüde teknolojik unsurlara dayanan bilim kurgu romanlarıyla karıştırılmamalıdır.
Bu hikayeleri yeniden yaratan karakterler genellikle periler, cadılar, büyücüler, elfler, troller ve diğerleridir. En belirgin örnekler üçlemedir. Yüzüklerin Efendisi, J. R. R. Tolkien ve destanı tarafından Harry Potter, J. K. Rowlling, diğerleri arasında.
korku romanı
Korku romanları, olayların gelişimi sırasında korku ve korku yaratan hikayeler anlatmakla karakterize edilir. Ancak, bu hikayeler genellikle okuyucuyu hikayenin sonuna kadar tutar.
Bu tür roman yazmakla karakterize edilen bir yazar, en bilinen korku romanlarından biri olan Amerikalı Stephen King'dir. parıltı (1977).
Macera romanı
Karakterlerin yeni bir şey deneyimlemek için bilinmeyen yerlere gittikleri, bir yer tanımak, bir seyahate çıkmak, bir gizemi ortaya çıkarmak, bir aşk ilişkisi başlatmak gibi hikayeleri anlatan romanlar.
Bu romanlar, karakterlerin risk almaları, cüretkar olmaları, gizeme ilgi duymaları, bilinmeyen durumları ve aksiyonları deneyimlemeleri ve hatta bazen şansa bağlı olmaları ile karakterize edilir.
Örneğin, Robinson Crusoe (1719), Daniel Defoe tarafından, Hazine Adasıveya (1883), diğerleri arasında Robert Louis Stenvenson tarafından.
Romantik roman
Romantik romanlar, genellikle mutlu sonla biten bir aşk hikayesinin geliştiği romanlardır.
Bu romanların ana konusu, diğerlerinin yanı sıra, aşık olma, sinsi karşılaşmalar, şehvet, rakipler arasındaki yüzleşme sürecini yaşayan aşık kahramanların duygularının tanımlarıyla doludur.
Örnek olarak belirtebilirsiniz Uğultulu Tepeler (1847), Emily Brontë tarafından, Madison'daki köprüler (1992) Robert James Waller tarafından, Öfke anında aşk (1985), Gabriel Garcia Márquez tarafından.
