Hinduizm: nedir, özellikleri, inançları ve kökeni

Hinduizm nedir?

Hinduizm, Hindistan kökenli bir dini sistemdir. Çok çeşitli trendlerden oluşur. Ancak temel unsurları, en yüksek evrensel ilke olarak Brahman'a olan inanç, karma, reenkarnasyon ve kurtuluştur.

Hinduizm kelimesi kelimeden gelir. Hindu, Sindhu nehrinin adının Farsça uyarlaması. 19. yüzyıldan itibaren, İndus Vadisi halklarının değer, inanç ve dini uygulamalarını belirtmek için -izm soneki eklenmiştir.

Hindular olarak adlandırılan uygulayıcıları, onu bir yaşam tarzı ve bir kozmogoni olarak algılar. Bu nedenle Hinduizm'den bir din olarak değil, "gelenek" veya "ebedi yol" anlamına gelen "Sanatana Dharma" olarak bahsederler.

Sembol Om

Hinduizm'in sembolü, Om, kişisel olmayan tanrı Brahman'ın yanı sıra evreni ve özü temsil eder. Om bir mantra gibi çalışan kutsal bir hecedir. Yani, Hinduların diğer seslerin üretildiği ilkel bir ses olarak değer verdiği canlı bir şarkı veya dua.

Hinduizm'in bir kurucusu yoktur ve tek tanrılı dinlere benzer dikey bir hiyerarşisi yoktur. Bu, onu karakterize eden metafizik, manevi, felsefi akımların, geleneklerin, kültlerin ve ritüellerin büyük çeşitliliğini destekler.

Şu anda Hinduizm, Hindistan, Nepal, Mauritius adası (Afrika) ve Bali adasında (Endonezya) baskın maneviyattır, ancak uygulaması diğer kültürlerin bazı ülkelerine yayılmıştır.

Hinduizmin Özellikleri

• Hiyerarşik bir yapıya sahip değildir. Hinduizm'in ana otorite figürü olmadığı gibi, hiyerarşik anlamda bir kilisesi de yoktur. Bu, popüler bağlılıkla büyüyen bu maneviyatla ilişkili çeşitli inanç ve ritüelleri açıklar.
• Çeşitli ve çoğuldur. Hinduizm, yüzyıllar boyunca çok çeşitli kültürleri bir araya getirdiği için birçok inancı ve felsefeyi destekleyen senkretik bir dindir. Bu inançlar tek tanrılı, çok tanrılı ve hatta agnostik olabilir.
• Zengin bir tanrılar panteonuna sahiptir. Hinduların farklı bir sistemi var devatalar, dev Y devyani, yüce evrensel İlkenin farklı tezahürlerini temsil eden putlar, yarı tanrılar ve yarı tanrılar. Bu nedenle bazı uzmanlar Hinduizmin tam olarak çok tanrılı olmadığına dikkat çekiyor.
• Dini tebliğ eden bir din değildir. Kökeninde Hinduizm, Hindistan'ın kast sistemi aracılığıyla iletildi. Bu nedenle, takipçi arayışında olan geniş bir din değildir. Ancak yeni üyelere açıktır. Bu, Batı dünyasındaki büyümesini ve varlığını açıklar.

Hinduizmin ana inançları

Hinduizm'in inanç sistemi, özellikleri nedeniyle çok çeşitli ve karmaşıktır. Bu çeşitlilik içinde, tüm Hindular bir dizi temel inancı paylaşır: karma, dharma, reenkarnasyon ve kurtuluş.

Karma

Hinduizm'de karma, insanların eylemlerine göre üretilen bir enerji olarak bilinir. Bir kişi iyilik yaparsa, iyi karma salacaktır. Aksine yanlış yaparsa karması olumsuz olur.

Başka bir deyişle, karma, bir kişinin hayatında geliştirdiği tüm eylemlerin sonuçlarını ifade eder. Neden-sonuç yasasına benzer. Karma fikri, derin bir adalet duygusunu temsil eder.

Dharma

Dharma, bir kişinin erdem, dindarlık, davranış vb. gibi yaşamında saygı duyması ve yerine getirmesi gereken görevler kümesini ifade eder. Başka bir deyişle, Dharma, bizim için var olmamız gereken şeydir.

Kelime 'din', 'tanrısal davranış' veya 'doğru davranış' gibi bir anlama gelir. Hinduizm'de Dharma için iki ana yol tanınır: ev yolu veya manastır yolu.

reenkarnasyon (samsara)

Genel bir kural olarak, Hindular reenkarnasyona inanırlar. samsara. Reenkarnasyon, ölümden sonra ruhun yeni bir bedeni işgal edebilmesidir. Kişinin eylemlerine göre, daha yüksek, orta veya daha düşük varoluşlarda reenkarne olabilir.

kurtuluş (mokşa)

Hindular ayrıca Sanskritçe olarak adlandırılan manevi kurtuluşa da inanırlar. mokşa. Kişi karmanın üstesinden gelemediği sürece, yanılsamaya (maia) ve bunun yol açtığı acıya bağlı kalır.

Hinduizmin amacı olan ruhsal kurtuluşu elde etmenin üç yolu vardır. Bu yollar şunlardır: eylem yolu (karma marga); bilgi yolu (gnana marga) ve adanmışlık yolu (bhakti marga).

İzlemek:

• Karma
• Dharma
• Reenkarnasyon

doktrinler veya darşanalar Hinduizm

Hinduizmin temel inançları, doktrin veya doktrin diyebileceğimiz çeşitli yorumlara tabidir. darşanalar. Dönem darşana 'vizyon' anlamına gelir ve bu durumda Hinduizm'in birlikte grupladığı altı doktrini ifade etmek için kullanılır.

1. Vedanta. "Vedaların sonu" anlamına gelir. Üç kitabı incelemeye odaklanan bir doktrindir: Upanişadlar; Brahma-sutra (veya Vedanta-sutra) ve Bhagavadgita.
2. Yoga. Maddeye göre ruhun kurtuluşunu arayan fiziksel ve zihinsel bir disiplindir. Allah'ın varlığını kabul edin. Terim Sanskritçe'de 'birlik' anlamına gelir. Ana metni Patanjali'nin Yoga-sutrasıdır.
3. Sankhia. 'Sayı' veya 'sayılama' anlamına gelir. Ölümden sonra aşan ve başka bir bedene göç eden geçici bir beden ve sübtil bir maddi bedenin varlığını tanıyan dualizme dayanır.
4. Mimansa. 'Yansıtma' veya 'eleştirel sorgulama' anlamına gelir. Vedaların yorumunu ve Vedik ritüelin gerekçesini düzenler. Vedanta'da çok önemlidir.
5. Niaia. 'Kural' veya 'yöntem' anlamına gelir. Gerçeği bilmek için dört yöntem önererek cehaletten kaynaklanan ıstırabı sona erdirmeye çalışır: algı, çıkarım, karşılaştırma ve tanıklık.
6. Vaisesika. 'Özel' anlamına gelir. Materyalist eğilimdedir. Var olan her şeyi tanımlayın ve sınıflandırın. Bunu yapmak için, gerçek varoluşun üç kategorisi (töz, nitelik ve hareket) ve mantık veya akıldan türetilen dört kategori (topluluk, tikellik, mülkiyet ve varlık değil) önerir.

Hinduizmin kökeni ve tarihi

Hinduizmin kökeni ve oluşumu, sanki katmanlarmış gibi yıllar boyunca farklı inançların toplamı ile karakterize edilen bin yıllık bir süreçtir.

Hinduizmin kökeninin MÖ 1750 veya 1500 yıllarına kadar uzandığı tahmin edilmektedir. Hindistan'a, doğanın güçlerine tapan Hint-Avrupa göçebe kabileleri tarafından tanıtıldı.

Kişisel olmayan tanrısallığın ortaya çıkışı Brahman

Tarım devrimi ve yerleşikleşmeden sonra, bu kabilelerin inançları ve ritüelleri daha karmaşık hale geldi. Zamanla, kavramı Brahman, Sanskritçe'de 'filiz' veya 'genişleme' anlamına gelir. O, en yüksek evrensel ilkenin, yani yaşamın kökeni ve bitişinin atfedildiği kişisel olmayan bir tanrıdır.

Kişileştirilmiş ilk tanrılar ve yeni disiplinler

Bu temelde, yavaş yavaş Şiva, Vishnu ve Büyük Tanrıça Kali gibi yeni kişileştirilmiş tanrılar ortaya çıktı.

Bu yeni inançlar, popüler kökenli diğer inançlarla ve mistik veya münzevi disiplinlerle karıştırıldı. yoga. Böylece Tantra ya da tanrısallığa ulaşmak için bir araç olarak bedene değer veren tantrizm.

Manastır emirleri ve Hinduizmin konsolidasyonu

Metafizik ve felsefi spekülasyonları destekleyen Tantra'dan farklı kültlere sahip yeni mezhepler ortaya çıktı. Bu, Sankara ve Ramanuja tarafından kurulanların öne çıktığı çeşitli manastır düzenlerinin ortaya çıkmasına neden oldu.

Litürjik dili Sanskritçe olan manastır tarikatlarının kurulmasıyla Hinduizm konsolide oldu ve Hindistan'a yayıldı.

Popüler bağlılık (Bhakti)

Manastır tarikatlarına paralel olarak, Hindistan'da özellikle şarkılarda kendini gösteren popüler bağlılığın ifadeleri büyüdü. Bu, bugün popüler bağlılığın ifade edildiği modern Hint dillerine yol açtı. Sözü edilen popüler dindarlık hareketine o denir. Bhakti (adanmışlık).

Hinduizmin kutsal kitapları

Hinduizmin tarihsel süreci, farklı tenörlere sahip bir dizi kutsal kitabın ortaya çıkmasına neden olmuştur. Hinduizmin bu kutsal kitapları iki büyük gruba ayrılabilir: srutii ve smriti.

Grup srutii

Hindular için, sruti ilahiyattan ilham alan metinler Rishiler ya da kutsaldır ve sözlü gelenekle aktarılmıştır. Maneviyatın ana kaynakları olarak değerlendirilirler. En önemlileri dört Veda'dır (Rig-Veda, Iayou-veda, Sama-veda ve Atharva-veda). Çok sonra Upanishades bu kanona dahil edildi.

• Rig-veda: Hinduizmin en eski ilahileridir ve orijinal olarak sözlü gelenekle aktarılırlar. Bu ilahilerin MÖ 1500 civarında ortaya çıktığına inanılıyor. Bu kitap Hinduizmin ana temelidir.
• Iayou-veda: kurbanlar kitabıdır. MÖ 900 civarında bestelenmiştir. yaklaşık olarak. İçeriğinin çoğu Rig-veda'dan alınmıştır.
• Sama-veda veya şarkı söylemenin vedası. Rig-veda ilahilerini şarkı söylemek için emreden epik-dini bir kitaptır.
• Atharva-veda. Günlük hayatın ritüelleri ve prosedürlerinin kitabıdır. Dört vedaya geç dahil edildi.
• Upanişad. Vedaların içeriğini araştırırlar ve aralarındaki özdeşliği öğretirler. atman (insan ruhu) ve Brahman (ilahi ruh).

Grup smriti

Smriti "hatırlanan" anlamına gelir. Bu nedenle, grup smriti geleneği düzenleyen ve yorumlayan ve Vedalardan sonra gelen metinleri reddeder. Genellikle bir yazara atfedilirler. Grup içinde aşağıdakiler öne çıkıyor:

• 18 purana. Hinduizmin mitolojik hikayelerini anlatan metinlerdir.
• Maha Bharata. Uzun epik-mitolojik kitap. İki aile arasındaki savaşın hikayesini anlatıyor: Pandavalar ve Karauvalar.
• Ramayana. Valmiki'ye atfedilen ve muhtemelen MÖ 3. yüzyılda yazılmış destansı metin. Rama'nın hayatını anlatır.
• Sutralar. Aforizmalar topluluğu, yani belirli alanlar için kural görevi gören kısa cümleler.
• Brahmana. Vedik ritüelleri açıklayan ve haklı çıkaran Vedalar üzerine yorumlardır.
• Aranyakalar. Vedaların ritüellerinin felsefi anlamı ile ilgilidir.

Hinduizm Tanrıları

Brahman

Özünde Hinduizm, Brahman (telaffuz edilir) olarak bilinen kişisel olmayan bir tanrıya olan inançtan kaynaklanır. Brahman). Brahman en yüksek evrensel ilkedir, yani evreni yöneten ilkedir ve bu nedenle varoluşun nedeni ve sonu olarak kabul edilir.

Yaratıcı ilkenin kişileşmesi olan Brahma ile veya küçük harfli brahman veya brahmanlarla karıştırılmamalıdır, çünkü bu şekilde yazıldığında Sanskritçe ve manevi öğretiyi ileten keşişlere atıfta bulunur.

Brahman'ın ana tezahürü, Trimurti (üç form), yani tanrılar Brahma, Visnu ve Shiva tarafından oluşturulan bir üçlü. Hıristiyanlığın aksine, bu "üçlü birliğe" ilahi bir grup veya topluluk olarak değil, aynı anda üç tanrıya birden atıfta bulunmanın bir yolu olarak tapılır.

Brahma

O yaratıcı tanrıdır, yani Brahman'ın yaratıcı gücünün kişileştirilmesidir ve Trimurti'nin bir parçasıdır. Onun tezahürü periyodiktir. Genellikle her biri dört Veda'nın işitmesini temsil eden dört başlı bir insan formu olarak temsil edilir. Karısı Sarasvati'dir.

Vişnu

O, evrenin muhafazakar veya koruyucu tanrısıdır. Trimurti'nin bir parçasıdır. Aynı zamanda merhameti ve iyiliği temsil eder. Vishnu'nun on avatar veya reenkarnasyonda tezahür ettiğine inanılıyor. En iyi bilinenleri Rama ve Krishna'dır. Visnu, her biri farklı bir nitelik taşıyan dört kolla temsil edilir. Karısı Laksmi'dir.

Şiva

O, evrenin aynı anda hem yok eden hem de yenileyen tanrısıdır. Trimurti grubunu tamamlayın. O bir yogi olarak bilinir, bu yüzden yogilerin hamisi olarak kabul edilir. Uzun saçlı, lingam (taş), üç göz, dört kol, trident (trishula) ve diğer unsurlarla tasvir edilmiştir. Parvati'nin kocası ve Ganesha ile Kartikeya'nın babasıdır.

Bakınız: Şiva

Krishna

Prensip olarak Krishna, Vishnu'nun sekizinci enkarnasyonu veya avatarıdır ve belki de en iyi bilinenidir. Adı siyah, koyu mavi veya çekici anlamına gelir. Sevgi ve neşenin somutlaşmış halini temsil eder.

Bununla birlikte, Krishnaizm denilen akımın takipçileri için Krisha, en yüksek İlkenin ana şeklidir ve ondan Vishnu da dahil olmak üzere diğer tanrılar ortaya çıkacaktır.

Bakınız: Krishna

sarasvati

Brahma'nın karısıdır ve bilgelik, öğrenme ve sanat tanrıçası olarak kabul edilir. Dört kolla temsil edilir ve sıklıkla bir kuğu veya tavus kuşuna binmiş görünürler.

Laksmi

O Visnu'nun karısı. Bolluk, şans, aşk ve güzellik tanrıçasıdır. Maddi ve manevi tüm yönleriyle refahı temsil eder. Laksmi'nin Sita, Radha ve Dharani gibi başka avatarları var.

Parvati

Adı dağların kızı anlamına gelir. Himalayaların kişileşmesidir. Uma, Durga ve Kali olarak tezahür eder. Shiva'nın eşidir ve oğulları Ganesha ve Kartikeya'dır.

Ganeşa

Zekanın, bilgeliğin, bolluğun ve yeni başlangıçların tanrısıdır. Shiva ve Parvati'nin oğlu, bir filin başı ve şişkin bir göbeği olan bir çocuk veya genç adamın vücudu ile temsil edilir.

İzlemek:

• Ganeşa
• avatar

Referanslar

• Preciado Solis, Benjamin. Hinduizm. Meksika Siyasi ve Sosyal Bilimler Dergisi, (S.l.), v. 37, n. 147, Ağustos 2015.
• Carrasco Alvarez, Sergio Meliton: Hinduizm. Hinduizm ve sınıflarını daha iyi anlamak için 84 kavram ve tanım. Şili Üniversitesi'nin akademik deposu. 2008.
• Wilkins, WJ: Hindu mitolojisi. İspanya: Edicomunicación. 1998.