Tez, antitez ve sentez nedir:
Tez, antitez ve sentez, Diyalektik sürecini oluşturan 3 unsurgerçeği analiz etmek veya keşfetmek için bir teknik ve mantıksal yöntem olarak tanımlanır. olarak da bilinir. diyalektik üçlü.
Felsefede, bu 3 unsur, gerçekliğin diyalektiğin mantıksal yönteminde çerçevelendiği, bu durumda adı verilen sarmal sürecin bir parçasıdır. hegelci diyalektikdaha sonra Karl Marx (1818-1883) ve Friedrich Engels'in (1820-1895) çalışmalarına temel teşkil edecek.
Alman Georg Wilhelm Friedrich Hegel'in (1770-1831) idealist felsefi teorisinde, tez, antitez ve sentez, bir evrenin 3 aşamasıdır. gerçeği aramak için kendini tekrarlayan insan ruhunun evrimsel süreci.
Bu anlamda Hegel, tüm insan gerçekliğinin (düşünce, bilgi, tarih, evrim, iktidar ilişkileri, siyasal sistemler) ilk olarak antitez denilen bir çelişkiye neden olan bir tezden ortaya çıktığını ve sonunda, üstesinden gelme olarak bilinen bir sentezin ortaya çıktığını doğrular. süreci sürdüren başka bir tezi yeniden üreterek bu çelişkiyi ortadan kaldırır.
hegelci diyalektik
Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Immanuel Kant'tan (1724-1804) etkilenen felsefi idealizm tarafından tanımlanır. Genel olarak bu, ruhu maddeye yerleştirdiği, yani gerçeği tanımlayan öznenin bilinci olduğu, dolayısıyla öznenin her bilişsel eylemde aktif bir rolü olduğu anlamına gelir.
Bu şekilde Hegelci diyalektik, kaçınılmaz olarak sonsuzu, kendi içinde sonluyu da içeren hakikati arayan tinin felsefesinin bir parçasıdır. Hegelci diyalektik üzerinden yapılan bu arayışta çelişki, 3 aşamadan oluşan mantıksal sistemin motoru haline gelir: tez, antitez ve sentez.
- Birinci aşama, tez, bilgi ve eylemin (öznel ruh) gelişiminin onaylanmasıdır;
- Bir sonraki aşama, antitez, yukarıdakilerin eleştirisi veya çelişkisi (nesnel ruh);
- Üçüncü aşama ise sentez antitezin eleştirisi tarafından üretilir. Çelişkinin (mutlak ruh) üstesinden gelme sürecidir.
Hegelci diyalektikte, Kant'ın idealizminin yanı sıra, sunulan gerçekliğin çözümlenmesi için tarihsellik ve ilerleme gibi unsurlara da yer verilir.
Tez
Tez, diyalektik sürecin olumlayıcı aşaması olarak tanımlanır veya orijinal durum olarak da kabul edilir. Teze örnek olarak, çocukların anne babaya itaati, işçilerin işverene boyun eğmesi, Devletin vatandaşlarına sömürmesi, din ahlakının müminlere dayatılması gibi konuları verebiliriz.
Tez, kendisiyle çelişen bir antitez ortaya çıkana kadar doğru kabul edilir. Hegelci diyalektikte tez, genel olarak bilinç, özbilinç ve akıl yoluyla bilgi ve eylemin gelişmesiyle motive edilen öznel ruh tarafından desteklenir.
antitez
Tez veya orijinal durum, inkarıyla karşı karşıya kaldığında, karşı tez aşamasıyla karşı karşıya kalırız. Önceki örneklerin mantığına göre, bunların antitezleri: çocukların anne babaya isyanı, işçilerin hak talep etmesi, halkın hükümet sistemine karşı hoşnutsuzluğu ve kilisenin dayattığı ahlakın sorgulanması olacaktır.
Antitez tezle çelişir ve orijinal durumun inkarıyla yüzleşmesine neden olur. Hegelci diyalektikte, sürecin ilerlemesini sağlayan motor olumsuzlamalardır.
Antitez, dünyadaki ruhun gerçekleştirilmesiyle motive edilen nesnel ruh tarafından desteklenir. Bu genellikle hukuk, ahlak ve etik yoluyla kendini gösterir.
sentez
Sentez, antitezin çelişkisinin üstesinden gelme sürecidir. Bu anlamda bir inkarın inkarına, yani yeni bir tezin tasdikine tekabül etmektedir.
Sentez, genellikle sanat, din ve felsefe yoluyla ifade edilen, Devletinin kültürüyle yeniden birleşen olarak tanımlanan mutlak ruh tarafından yapılan tez ve antitez arasındaki uyumdan kaynaklanır.
