Hümanist Paradigma Nedir:
Hümanist paradigma bir akımdır. Faaliyetlerini, özgürlüklerini ve özerkliklerini geliştirmek için insanların önemini, değerini ve onurunu vurgular.
Hümanist paradigma, çocuğun duyuşsal öğrenmeyi yaratmakta özgür olabilmesi için eğitim açısından rol değişikliği gerektiren yeni bir okul olarak karşımıza çıkmaktadır.
Psikopedagojide hümanistler, psikolojiden elde edilen deneyim ve klinik çalışmanın eğitim alanına yansıtıldığı esnek ve açık öğretimi teşvik eder. Bu anlamda eğitim süreçlerinin amaçlarının terapötik olduğu düşünülür, dolayısıyla eğitim başlı başına bir terapötik aktivitedir.
Bu paradigma, kişiliğin seçmeli bir fail olarak insanın kendi seçimleriyle şekillendiği varoluşçuluk kavramlarını ele alır.
Buna karşılık hümanist paradigma da, insan bilincinin içsel ya da dışsal bir algıdan hareketle kendi deneyimsel gerçekliğinde oynadığı rolü vurgulayarak fenomenolojiyi temel alır ve bunların tümü öznel olaylardır.
Hümanist paradigmanın öncü yazarları, özellikle psikoloji alanında, teorinin anlaşılması için üç temel yönü tanımlar: kişilik, terapötik ilişki ve anlamlı öğrenme.
Amerikalı psikolog Abraham Maslow, terapist-hasta veya öğretmen-öğrenci arasındaki terapötik ilişkiyi, kendini gerçekleştirme eğiliminden kaynaklanan öğrenmeye ve değişime yönelik motivasyonel bir bağlantı olarak tanımlar.
Maslow'un terapötik ilişkisi, zirvesi kendini gerçekleştirme olan Maslow'un piramidi olarak bilinen şeyde gösterilen insan motivasyonu modelinin derinleştirilmesidir.
Öte yandan, psikolog Carl Rogers'ın 1961'deki psikoterapötik teorisinde anlamlı öğrenme tanımlanmıştır ve burada katılımın en etkili öğrenme yöntemi olduğunu onaylar, bu nedenle bireyin sosyal bağlamı dikkate alınmalıdır.
Hümanist paradigmanın özellikleri
Hümanist paradigma, sağlıklı, özgür ve özerk bir insan yetiştirmek için eğitim alanındaki uygulamasıyla karakterize edilir.
Hümanistler, eğitim kararlarının temelinin her bireyin ihtiyaçlarını karşılaması gerektiğini düşünür. Kamusal bilgi kadar kişisel bilgiye de değer verirler.
Sırasıyla her bireyin gelişimini hesaba katarlar, ancak bu süreçte diğer bireylerin gelişimine saygı duyarlar. Hümanist paradigmanın önerdiği eğitim programı, ilgili tüm bireyler için bir önem ve değer duygusu yaratmaya katkıda bulunmalıdır.
Hümanistler, öğretmeni başka bir birey olarak görürler, bu nedenle tutumu yönlendirici değil, kolaylaştırıcı olmalıdır. Hümanist paradigma, 15. yüzyılda doğan hümanizmin ilkelerini takip eder.
Eğitimde hümanist paradigma
Eğitimdeki hümanist paradigma, pedagojiyi, bireyin sağlıklı bir insan haline geldiği terapötik bir aktivite olarak kabul eder.
Hümanistler, üstün bir gerçeklik algısına sahip olduğunda bir kişinin sağlıklı olduğunu düşünürler; kendini, başkalarını ve doğayı giderek artan bir şekilde kabul eder; problemlerle yeterince başa çıkma yeteneğine sahiptir; Özerk, bağımsız ve kendiliğindendir ve hayatın ona sunduğu değişiklikleri ve sonuçları deneyimlemeye isteklidir.
Amerikalı psikolog Carl Rogers (1902-1987), önemli öğrenmeyi, bireyin duyuşsal ve bilişsel faktörlerini hesaba katan, deneyimsel veya katılımcı öğrenme yoluyla kişisel bir bağlılık yaratan öğrenme olarak değerlendirir.
Bu anlamda hümanist psikopedagoji, örneğin araştırma çalışması, proje geliştirme ve akran eğitimi yoluyla öğrencinin sorumluluk ve bağlılığını yüceltmeyi önerir. Ayrıca, gerçek ve anlamlı katılım için öz değerlendirme ihtiyacını vurgular.
Öğretim teknikleri ve yöntemleri, gerçek olarak algılanan problemlerin inşasına, farklı kaynakların oranına, grup deneyimlerine ve öğretim materyallerine, özgürce ve ekip çalışmasına gerçek sorumluluğu basmak için sözleşmelerin kullanımına dayanmalıdır.
Radikal hümanist paradigma
Sosyal bilimlerde ve sosyolojide radikal hümanist paradigma, siyaseti kişisel sorunların nedeni olarak sunar. Radikal hümanistlerin veya vicdancıların amacı, toplumdaki boyun eğdirilmiş gruplar tarafından sorunun farkındalığını ve anlaşılmasını sağlamak ve kendi kendine yardım gruplarını teşvik ederek hizmetleri kontrol altına almalarını sağlamaktır.
