Altın Çağ nedir?
altın Çağ İspanya'da gerçekleşen ve sanatın, özellikle edebiyatın yükselişiyle karakterize edilen tarihi ve kültürel bir dönemin adıdır.
Bu dönem için belirli bir başlangıç ve bitiş tarihi olmamakla birlikte, Altın Çağ 1492'de başladı, yayın yılı kastilya dilbilgisi, Antonio de Nebrija ve Amerika'nın Keşfi tarafından.
Kendi adına, tamamlanmasının, bu dönemin en önde gelen ve üretken yazarlarından biri olan Pedro Calderón de la Barca'nın ölümüyle 1681'de gerçekleştiği kabul edilir.
Bu çağ yüz yıldan çok daha uzun bir süreyi kapsamasına rağmen, adlı bir şiire atıfta bulunarak Altın Çağ olarak adlandırıldı. işler ve günler, Yunan yazar Hesiod tarafından. Orada "altın çağ", tüm sanat ve bilgi alanlarındaki en büyük gelişmeyle karşılaştırılır.
Altın Çağın Özellikleri
İspanyol Altın Çağı, yoğun bir sanatsal, entelektüel ve bilimsel yaratım dönemiydi. Bu anlamda, bunlar onun özelliklerinden bazılarıdır:
dönemler
İspanyol Altın Çağı'nın kendi estetik ilkeleriyle belirleyici iki anı vardı:
- İspanyol rönesansı: 15. yüzyılda başladı ve İtalyan Rönesansının yeniden yorumlanmasıyla karakterize edildi.
- İspanyol Barok: 17. yüzyılda başlayıp özellikle edebiyata yansıyan bir bolluk ve estetik abartı dönemi olmuştur.
Sanat
Altın Çağ, en önde gelen yazarlarının evrensel mirası nedeniyle genellikle edebiyatla ilişkilendirilse de, gerçek şu ki, bu dönem mimari, resim ve tiyatro gibi diğer sanatsal ifadelerde de bir gelişmeyi ima etti.
Bilimler
Yeni Dünya'nın keşfi beraberinde hayvan ve bitki türlerinin keşfini de getirdi. Bu, biyoloji, farmakoloji ve tıp gibi bilimsel alanlarda gelişmeye yol açtı.
Eğitim
Altın Çağ aynı zamanda akademi için de verimli bir dönemdi. Bu dönemde Salamanca Üniversitesi sadece İspanya'da değil, Avrupa'da da en önemli eğitim merkezi haline geldi.
Orada sözde Salamanca Okulu ortaya çıktı: Katkıları ekonomik bilimlerin, yasaların ve teolojinin gelişimi için gerekli olan bu üniversiteden profesörlerin önderlik ettiği entelektüel ve akademik bir hareket.
Ayrıca bakınız:
- Rönesans
- Sanatsal akımlar.
Altın Çağın Eserleri ve en temsili yazarlar
İspanyol Altın Çağının en önemli ve evrensel miraslarından biri, kitlelere yönelik bir "kabalaştırma" veya yaklaşımla karakterize edilen literatüründe yatmaktadır. Diğer özellikler, daha sonra "barok" olarak bilinen temaların, karakterlerin ve içeriğin bolluğuydu.
Bu anlamda, ilgili yazarlarıyla birlikte Altın Çağ'ın en temsili eserlerinden bazıları şunlardır:
- Kişot, Miguel de Cervantes (1605'te yayınlandı).
- mükemmellik yolu, Santa Teresa de Jesús'dan (1567'de yayınlandı).
- Yeşil tozlukların Don Gil'is, Tirso de Molina (1615'te yayınlandı).
- Pyramus ve Thisbe Masalı, Luis Góngora (1618'de yayınlandı).
- Manevi ilahi, San Juan de la Cruz (1578'de yayınlandı).
- Rüyalar ve konuşmalar, Francisco de Quevedo (1627'de yayınlandı).
- hayat bir rüya, Pedro Calderón de la Barca (oyunun ilk gösterimi 1635'te yapıldı).
- Kaynakovjuna, Lope de Vega (1614'te yayınlandı).
Santa Teresa de Jesús'un mistik şiiri veya Cervantes'in şövalyelik romanı kadar çeşitli edebi türlerin çoğalması, yalnızca mevcut kültürel seçenekleri değil, aynı zamanda izleyicisini de genişletti.
Ayrıca, 1440 yılında matbaanın yaratılması, yazılı metinlerin yaratılması ve dağıtılmasının giderek kitleselleşmesine izin verdiği için bilgiye erişimde bir dönüm noktasıydı.
Barok edebiyatına da bakınız.
