Yapılandırmacılık Nedir:
Yapılandırmacılık, bireylerin duygulanımlar, bilişsel yönler ve davranışlarının sosyal yönleri arasındaki sürekli bir günlük etkileşim sürecine yanıt verdikleri için bilgi ve kişiliklerinin kalıcı bir inşa halinde olduğu bir teoridir.
Bu teori psikolog, epistemolog ve biyolog Jean Piaget tarafından geliştirilmiş ve psikoloji, felsefe ve eğitim (pedagoji) gibi farklı alanlara uygulanmıştır. Bununla birlikte, teorinin, gnoseoloji ve epistemolojide zaten mevcut olan bir endişeyi farklı bir şekilde yeniden ifade ettiği kabul edilmelidir.
20. yüzyılın ilk avangardı dalgasına ait bir sanatsal harekete de konstrüktivizm denir.
Psikolojide yapılandırmacılık
Psikolojide yapılandırmacılık, bireylerin öğrenme süreçlerinin, gerçekliğin inşasının, deneyimlerin algılanmasının aktif bir parçası olduğunu belirtir. Yapılandırmacılığa göre, yaşananlara anlam veren bireylerdir ve bu nedenle bunlar yalnızca dışsal belirlenimlerin alıcıları olarak görülemez. Bu noktada konstrüktivizm pozitivizmden ayrılmaktadır.
Eğitimde yapılandırmacılık
Yapılandırmacı öğrenme kuramı, bireylerin çeşitli araçlar aracılığıyla etkileşim süreçleri yoluyla biliş kapasitelerini geliştirebileceklerini ve geliştirebileceklerini savunur. Bu, problem çözmenin farklı yollarını geliştirmelerine ve dolayısıyla bilgi ve dünya hakkındaki anlayışlarını yeniden düşünmelerine olanak tanır.
Bu teorinin paradigması, öğrenmenin, kişinin kendi biliş sürecinin aktif ve lider bir temsilcisi olduğu dinamik ve katılımcı bir süreç olduğudur.
Ayrıca bkz. Öğrenme
Felsefede yapılandırmacılık
Yapılandırmacı felsefe veya epistemolojik yapılandırmacılık, dünyanın temsilinin gerçekliğin kendisine değil, bireylerin ve sosyal grupların gerçeklik karşısında sahiplenilme biçimlerinin etkileşim süreçlerine yanıt verdiğini ileri sürer. Bu nedenle, felsefi yapılandırmacılık için gerçekliğin imajı sürekli inşa ve dönüşüm içindedir ve nesnel değişkenlere değil, insan tarafından algılandığı öznel yola itaat eder.
Sanatta yapılandırmacılık
Konstrüktivizm, Bolşevik devriminden birkaç yıl önce Rusya'da doğan avangard bir sanatsal ve mimari harekettir. Konsept, Tatlin tarafından 1913 ve 1914 yılları arasında Picasso ve Kübistler ile olan ilişkisinden geliştirildi.
Gerçek uzayda çeşitli malzemelerle yapılan deneylerin sonucuydu. Keşfedilen malzemeler ahşap, tel, karton parçaları ve sac metaldi. Başka bir soyut hareket olan Süprematizm'den farklı olarak, Konstrüktivizm yanıltıcı kaynakları bir kenara bırakmaya çalıştı.
Rus komünizminin postülalarıyla bağlantısı nedeniyle, konstrüktivistler salon sanatı kavramını reddetmiş, küçük vekil gruplara indirgenmiş ve yeni Sovyet ideolojisinin ilkelerine uygun olarak kolektif bir düzeye ulaşmaya çalışmışlardır.
Ayrıca bkz. Gnoseoloji.
