İzlenimcilik nedir:
İzlenimcilik, 19. yüzyılın son üçte birinde ortaya çıkan ve gerçeği görsel olarak algılandığı gibi yakalamak, yani ışığı ve rengin optik algılama mekanizmalarını incelemekle karakterize edilen sanatsal bir eğilimdir.
Yazdır, güneş doğmakta olan, ClaudeMonet, 1872
Sanat akımı Fransa'da ortaya çıktı ve en büyük temsilcisi Claude Monet (1840-1926) oldu. Aslında, izlenimcilik terimi, eserin eleştirisinden gelir. İzlenim, yükselen güneş1872 yılında ressam Monet tarafından yapılmıştır.
İzlenimciler, esas olarak, etkileri anlık olan optik ışık algısı modlarının çalışmasına odaklandılar. Bu onları açık havada resim yapmaya ve hızlı çalışmaya zorladı.
Gerekli hız, İzlenimcilerin çoğunluğunun çizgiden vazgeçmesini, chiaroscuro'yu terk etmesini (bu yüzden siyah kullanımını ortadan kaldırdılar) ve geleneksel akademi tarafından çok değerli olan perspektifin (düzlem derinliği) ele alınmasını ihmal etmelerini sağladı.
Buna karşılık, renklendirme ve parlaklık ustalarıydılar. Paletteki renkleri karıştırmadan, renklerin tamamlayıcılığı ilkesiyle kalın ve parçalı fırça darbeleri uygulayarak doğrudan tuval üzerine boyadılar. Böylece tuvalden uzaklaşarak makul ışık efektleri algılanabilir.
Bu nedenle, İzlenimciler büyük tarihsel, dini veya mitolojik temaları değil, şehir manzarası ve burjuva yaşamı gibi günlük temaları, keşfetmelerine izin veren günlük temaları temsil ettiler ışık ve hareket.
Böylece plastik dili özerk bir değer olarak vurgulamışlar ve sanatın içeriğine göre rasyonalist (neoklasisizm), duygusal (romantizm) ya da sosyal eleştirel (realizm) bir yaklaşımla değerlendirilmesini bir kenara bırakmışlardır.
Bu, gelecek nesillerde, Pierre Francastel'in dediği gibi, gelecek yüzyılın avangard hareketlerinin temellerini atan "tarzın farklılaştırıcı iradesi"ne ilham verdi.
Bu sanatsal eğilim, resim sanatında da vurgulanmakla birlikte, resim sanatında da vurgulanmıştır. heykel, müzik Y Edebiyat.
Edgar Degas: 14 yaşında dansçı. 1881.
İzlenimciliğin özellikleri
Sanatsal bir akım olarak izlenimciliğin bazı özellikleri şunlardır:
- Anlık ışık fenomenlerine vurgu.
- Önemi olmayan günlük meseleler.
- Çizimin kaybolma eğilimi.
- Chiaroscuro'nun ortadan kaybolması.
- Tuval üzerine doğrudan boyama.
- Renk efektleri oluşturmak için fırça darbelerini fırça darbeleri ve noktalar olarak kullanma.
- Çok az veya hiç uzaysal derinlik.
Empresyonizm yazarları ve eserleri
- Claude Monet (1840-1926): Sanatçının Giverny'deki Bahçe, Londra Parlamentosu, Rouen Katedrali.
- Auguste Renoir (1841-1919): Kutu, Salıncak, Moulin de la Galette'de Dans, Kürekçilerin öğle yemeği ve Büyük yıkananlar.
- Alfred Sisley (1839-1899): Vue du canal Saint-Martin, Le canal Saint-Martin, Passerelle d'Argenteuil.
- Edgar Degas (1834-1917): Genç Spartalılar Egzersiz Yapıyor, Çiçekli Vazoda Oturan Kadın, L'Amateur.
- Camille Pissarro (1830-1903): Louveciennes'de kestane, Voisins'e giriş, kırsal evleri ve palmiye ağaçlarıyla tropikal manzara.
Empresyonist müzik ve edebiyat
İzlenimci müzik, görüntüleri, özellikle de doğal pasajları tasvir etmeye çalışan şehvetli ve eterik melodik atmosferleriyle karakterize edilir. Müzikte, Claude Debussy (1862-1918) ve Maurice Ravel (1875-1937) boyundaki besteciler göze çarpıyordu.
İzlenimcilerden ilham alan edebiyat, karakterlerin izlenimlerinin ve psikolojik yönlerinin tanımlanmasına odaklandı. Bu noktada yazarlar Marcel Proust (1871-1922), Graça Aranha (1868-1931) ve Raul Pompéia (1863-1985) öne çıkıyor.
İzlenimcilik ve dışavurumculuk
Ekspresyonizm, 20. yüzyılın ilk çeyreğinde, özellikle Cermen bölgesinde ortaya çıktı. İzlenimciliğin sanatsal akımıyla karşılaştırıldığında, Ekspresyonizm, çatışmalar, gerilimler vb. Gibi ruh hallerini yakalamaktan sorumluydu.
Bu, öznenin önemine ve hayal gücü ve öznelliğin bir ifadesi olarak sanatın romantik değerine bir dönüş anlamına geliyordu.
Örneğin, kutu Çığlık de Munch, on dokuzuncu yüzyıl geçişinde modern insanın varoluşsal ıstırabını ifade eder.
