Kişileştirme nedir:
kişileştirme bu rasyonel varlığın yaşamını, eylemlerini veya niteliklerini irrasyonel veya cansız, maddi olmayan veya soyut şeylere atfetmek. Öte yandan, kişileştirme bir kişide temsil etmek veya kendi içinde bir görüşü, sistemi vb. temsil etmek.Örneğin: Luther reformu kişileştirir.
Etkileyici bir kaynak olarak, prosopopeia olarak bilinen kişileştirme, bir İnsan niteliklerini bir hayvana veya şeylere yüklemekten oluşan bir tür metafor olarak ele alınan edebi figürörneğin: çocuklar oynarken, ağaçlar gülümsedi, "gece rüzgarı gökyüzünde dönüyor ve şarkı söylüyor" Pablo Neruda, yıldızlar boş sokakları görünce ağladı, araba yaşlılığından şikayet etti vb.
kişileştirme, soyut kavramları da kapsar., örneğin: "ölüm tarafından kucaklandı ve onu sürükledi" ve bazen maddi veya soyut olan şey edebi metnin anlamı çözülünceye kadar gizlenebilir, şiirde bu nokta gözlemlenebilir: "Önce geldi, önce geldi. , saf ”Juan Ramón Jiménez tarafından, sadece şiirin sonunda okuyucu, yazıda atıfta bulunulan kişinin“ şiir ”olduğunu anladı:“ masumiyet içinde giyinmiş. Ve onu bir çocuk gibi sevdim. Ve tuniğini çıkardı ve çırılçıplak göründü, ey hayatımın tutkusu, çıplak şiir, sonsuza dek benim!
Kişileştirme, çocuk edebiyatında yaygın olarak kullanılan edebi bir figürdür, hayal gücünü, akıl yürütmeyi teşvik etmek ve bu şekilde yaşamın ve içinde yaşadığı dünyanın farklı yönlerini anlamak için sayısız efsane ve fablda yer alır. Aynı şekilde kişileştirme, hareketlerin, yeteneklerin cansız varlıklara atfedilmesinin izleyicinin fantastik bir macera izlemesine izin verdiği bilim kurgu dallarından biri olarak bağlantılıdır, bu nokta çizgi romanlarda, filmlerde gözlemlenir: harikalar "," güzellik ve canavar "," serseri ve serseri ", diğerleri arasında.
kişileştirme örnekleri
- Doğa akıllıdır.
- Rüzgar yalnızlığı için inliyor.
- Televizyon acı içinde çığlık attı.
- “Tavşan ilk başta biraz güvensizlik gösterdi, ancak küçüklerin ona yiyecek getirmeye geldiğini fark eder etmez, lahana yapraklarını almak için ellerine geçti ve hatta onları gözlerinin önünde yedi. Çocuklar onu yakaladığında artık yanları titremiyordu ve Juan onu nefes alması için mağaradan çıkardığında güneşin altında bir köşede çömelmeyi severdi. Miguel Delibes, "Tavşan"
- "Eski, çok asil ve sadık şehir, uzak bir yüzyılda kesilmiş, yahniyi ve çürük tencereyi sindirmiş ve rüyalar arasında, gece boyunca ince kulenin tepesinde çınlayan koro çanının monoton ve tanıdık uğultusunu dinleyerek dinlenmiştir. Kutsal bazilika." Leopoldo Ne yazık ki, "Clarín". Regent.
