Yunan Felsefesi Nedir:
Yunan felsefesi veya klasik felsefe, Antik Yunanistan'da klasik döneminden (MÖ 499 - 323) Helen dönemine (MÖ 323 - 30) kadar gelişen düşünce dönemini kapsar.
Yunan kökenli felsefe kelimesi ilk olarak Pisagor tarafından türetilmiştir ve "bilgelik sevgisi" veya "bilgeliğin arkadaşı" anlamına gelir.
Ve Yunan felsefesi neden önemlidir? Çünkü mevcut Batı düşüncesinin temelini oluşturmaktadır.
Yunan felsefesinin özellikleri
Yunan felsefesi, Antik Yunan uygarlığının MÖ 499 ila 323 arasındaki klasik döneminden kaynaklanmaktadır.
Birinci döneme kozmolojik ya da Sokrates öncesi dönem denir ve rasyonel düşünme ile karakterize Doğayla ilgili sorunları çözmek için bu, akıl, düşünce, bilgi ve duyular olarak bilinen duyuları kullanmak anlamına geliyordu. logolar.
Yunan felsefesinin ikinci dönemi, Sofistlerin ve Sokrates'in fikirlerinin karşı karşıya geldiği insanın sorunlarına odaklanır.
Bu dönemi karakterize eden felsefi tartışma, iyi ve kötü gibi kavramların göreliliği veya evrenselliğinden oluşur.
Bu anlamda sofistler, örneğin iyi ve kötünün her bireyin bakış açısına bağlı olduğunu iddia ederek şüpheci ve göreciydiler. Öte yandan Sokrates, bu kavramların göreceli değil mutlak olduğunu ve gerçeğe bir sorgulama ve akıl yürütme süreciyle ulaşıldığını öğretti.
Klasik felsefe, retorik (sofistler) ve mayeutik (Sokrates) kullanımıyla karakterize edilen Batı düşüncesinin politik ve mantıksal söyleminin temellerini atar.
Yunan felsefesinin dönemleri
Klasik felsefe genellikle 2 ana döneme ayrılır: Sokrates öncesi dönem ve Sokrates ve Sofistler dönemi.
Kozmolojik veya Sokrates öncesi dönem
İlk Yunan filozoflarına, daha önce mitler (Yunan mitolojisi) aracılığıyla açıklanan doğanın ve kozmosun gizemlerini sorguladıkları için kozmolojik denir.
Sokrates öncesi felsefe olarak da bilinen Yunan felsefesinin bu erken dönemi, MÖ 6. ve 5. yüzyılları kapsar.
Temel amaç, her şeyin kendisinden türediği ilk, benzersiz ve evrensel ilkeyi aramaktı. kemer. Bu arayış bilgi (logos) aracılığıyla yapıldı, akılcı düşünceye başlandı.
Sokrates öncesi felsefe 2 büyük okula ayrılır:
- tekçi okullar (MÖ 6. yy): en önemli temsilcileri olan Miletoslu Thales, Anaksimandros, Anaximenes, Pisagor, Efesli Herakleitos, Xenophanes, Parmenides ve Elealı Zeno.
- çoğulcu okullar (MÖ 5. yy): Empedokles, Anaxagoras, Leucippus ve Democritus'un öne çıktığı.
Sofistler ve Sokrates Dönemi
Antik Yunan'ın klasik döneminin ikinci yarısında, Anaxagoras'ın ikinci öğrencisi olan Sofistler ve Sokrates (MÖ 470 - 399) ortaya çıktı. Bu dönem, doğadan çok insan merkezli bilgi algısı üzerine yoğun tartışmaların yaşandığı bir dönemdir.
Sofistler, ikna etmek ve ikna etmek için retoriği kullanmayı öğretir, çünkü her şey görecelidir ve argümantasyona bağlıdır. En önemli temsilcileri şunlardı:
- Protagoras: "insan her şeyin ölçüsüdür" sözü kime atfedilir. Kral Perikles'in danışmanıydı ve her şeyin toplumsal olarak faydalı olması gerektiğine inanıyordu.
- Gorgias: her şeyin yanlış olduğunu iddia etti.
- antistenler: Sokrates'in öğrencisi, alaycı okulu kurar. Önde gelen bir alaycı olan Sinoplu Diogenes'in hocasıydı.
Öte yandan Sokrates, sofistlerle aynı fikirde değildi ve iyi, kötü ve adalet gibi kavramların mutlak olduğunu, onlara “Sokratik yöntem” olarak bilinen ve ironi ve maeutik olmak üzere 2 adımdan oluşan bir süreçle ulaştığını doğruladı.
Bu süreç, çelişkileri ortaya çıkarmaya ve diyalog yoluyla endüktif bir argüman oluşturmaya yardımcı olacaktır. Sokrates, sorgusuz yaşamın cehalet ve ahlaksız bir yaşam olduğunu öğretti.
Sokrates'in Müritleri
Yunan felsefesinin evrimi, Sokrates'in öğrencisi Platon (MÖ 427 -347) aracılığıyla öğretilerine dayanmaktadır. Platon, MÖ 387'de Sokrates'in ölümünden sonra kurdu. Akademi, Aristoteles'in yetiştirileceği kurum.
Platon 2 dünyanın varlığını dikkate alarak, ebedi ve değişmez tek şeyin fikirler dünyası olduğunu düşünür: duyulur dünya, duyular ve anlaşılır, fikirlerin dünyası. Duyularımızın bizi nasıl aldattığını ve gerçeği nasıl gizlediğini açıklamak için "mağara efsanesini" kullanın. Bu aynı zamanda Platonik idealizm olarak da bilinir.
Yunan felsefesinin son temsilcisi Platon'un öğrencisidir. Aristo (MÖ 384 - 322). MÖ 343'ten itibaren Büyük İskender'in öğretmeniydi. ve MÖ 353'te. Lyceum'u kurar. Aristoteles, öğrenmek için duyulara ve deneyime bağlı olduğumuz sonucuna vararak, daha natüralist fikirleri dahil ederek Platon'dan ayrılır. Bu aynı zamanda entelektüelizm olarak da bilinir.
Ayrıca, Aristoteles terimi icat etti. eudaimonia bu da her insanın amacını düşündüğü mutluluk anlamına gelir.
Sokrates'in diğer öğrencileri, Yunan felsefesinde, insanın nihai amacının mutluluğa ulaşmak olduğunu doğrulayan düşünce okulları kurdular. Bunlar arasında şunları sayabiliriz:
- alaycı okul: Antisthenes tarafından kurulmuş, toplumsal ve maddi gelenekleri hor görür. Zevklerin kölesi olmamak için savaşırlar ve amaçsız yaşama inanırlar.
- bahçe okulu: MÖ 306'da Epicurus tarafından kuruldu mutluluğa, endişelerin yokluğu, ölüm korkusu olmadan ve sağduyu tarafından yönetilen zevk yoluyla ulaşıldığını onaylar.
- stoacı okul: Citio'lu Zeno tarafından kurulan ve alaycılardan etkilenen, mutluluğun kaderin ve görevin kabulüyle bulunduğunu doğrular.
- şüpheci okul: Pyrrho de Elis, Stoacılardan etkilenir ve gerçeğin var olmadığını ve mutluluğun yargıdan kaçınmada bulunduğunu, kayıtsızlığın ideal olduğunu onaylar.
