Elegy nedir:
ağıt bir ağıt ve üzüntünün ifade edildiği şiirsel kompozisyon bir aşkın ya da sevilen birinin ölümü, bir yanılsamanın kaybı ya da başka talihsiz bir durum yaşamak için.
Elegy kelimesi Yunancadan gelmektedir. elegolar, bir yas şarkısının belirlendiği isim.
Bu bir hayatın kısalığını kelimelerle ifade etmeye çalışan lirik türü, neyin kaybolduğunu hatırlayın ve ona hafızaya dayalı yeni bir şekil verin, yani kaybolmanın veya kaybolmanın ötesinde bir varoluş duygusu.
Yunan Ağıtı ve Latin Ağıtı
Eski zamanlardan beri ağıtların bileşimi korunmuştur. Yunan edebiyatında Mersiye, bir heksametre ve bir pentametre olmak üzere iki mısradan oluşan bir dörtlük şiirden oluşuyordu. ağıt beyit, Greko-Latin vezne için tipiktir ve genellikle sözlü gelenekte kullanılır.
Ağıt çok yaygın bir lirik türdü ve başlangıçta şarkıyla temsil edildi ve bir flüt melodisi eşlik etti.
Yunan şairleri, ölümü ana tema olarak ortaya koymanın yanı sıra, diğerleri arasında felaket, yenilgiler, aşk, zamanın geçişi, nostalji gibi daha geniş temalar hakkında mısralar yazdılar.
Ağıtların ana temsilcileri, diğerleri arasında Yunan şairler Solón, Tirteo, Calino, Teognis, Mimnermo, Xenophanes, Sermónides idi. Bu şairler özellikle cenaze, savaş ve diğer ağıt ve yas temalarını işlemişlerdir.
Diğer yandan, latince lirik mersiyedeki şairler, özellikle trajik aşk üzerine ölümün ötesine geçen temaları işlemiştir. Ağıtlarıyla öne çıkan Latin şairleri arasında Ennio, Tibulo, Propercio ve Ovidio sayılabilir.
İspanyol ağıt
Daha sonra, Rönesans sırasında, ağıt İspanyolca konuşan şairler arasında gelişti, ancak daha az cenaze veya ağıt duygusu.
Bunun nedeni, İspanya'ya gelen mersiyenin Latin geleneğine ait olması, dolayısıyla daha çok aşkla ilgili temalara yönelmesiydi.
Ancak, İspanyolcadaki ağıt bu dile uyarlanmak zorundaydı, bu yüzden mersiye beyit üslubuyla devam edemedi.
Ağıtlarıyla öne çıkan İspanyol şairler arasında Jorge Manrique, Federico García Lorca, Octavio Paz, Pablo Neruda, Miguel Hernández, Miguel de Unamuno ve diğerleri sayılabilir.
Misal:
Bir oğlunun ölümü üzerine (Miguel de Unamuno)
Tut beni aman aman öldük
aşkın meyvesi;
sarıl bana arzu örtülü
acı içinde.
Kaybedilen iyiliğin kemiğinde,
bu her şeye gitti,
beşik iyi doğmuştan yuvarlanacak,
gelecek olandan.
