Sosyal sözleşme nedir:
Toplumsal sözleşme olarak bilinir. vatandaşlar, devlet tarafından düzenlenen bir toplumda yaşamaya karar verdiklerinde, devletle zımnen imzalarlar..
Sosyal sözleşme, ilk olarak filozof Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) tarafından eserinde ortaya atılan bir terimdir. Sosyal sözleşme: veya siyasi hukuk ilkeleri 1762'de yayınlandı.
Rousseau'ya göre toplumsal sözleşme, genel iradenin, bencil ve özel çıkarlar olan özel iradelerin sayısal bir toplamı değil, toplumsal çıkar ve ortak iyi biçiminde ifade edildiği doğa ve kültür arasında bir uzlaşmadır. Rousseau, bu eseri oluşturan dört kitabın sonuncusunda, Devletin tek ve meşru otoritesinin yayıldığı yerde, kamu yararına yönelik genel ve toplumsal iradenin tezahürü olduğunu onaylar.
Sosyal sözleşmenin hükümleri, bireylerin hak ve ödevlerinden oluşur, burada hak ne kadar fazlaysa ödev o kadar fazladır. Rousseau, devletin bir düzen sağlaması karşılığında vatandaşların özgürlüklerinin devlete terk edilmesini haklı çıkarır. Bu gerekçe, filozof Thomas Hobbes'un düşüncesi tarafından desteklenmektedir.
Fransız Devrimi'ni (1789-1799) “Eşitlik, özgürlük ve kardeşlik” mottosuyla harekete geçiren kavramların olgunlaşmasında Rousseau'nun düşüncesi önemliydi.
sosyal sözleşme örnekleri
Toplumsal sözleşmenin bir toplumda aldığı biçimler, örneğin, oy hakkı yoluyla yurttaş katılımı için bir mekanizma olarak, bir hükümet kararı üzerinde etkisi olan referandumlardır. Vatandaşların Devletin kararlarında danışılma hakkı, oy kullanma görevleriyle çelişmektedir.
İnsan haklarını ve toplumda eşitliği sağlamaya yönelik tedbirler, Devletin vatandaşlarıyla yaptığı sosyal sözleşmeye karşı görevlerinin bir parçasıdır.
Thomas Hobbes ile sosyal sözleşme
İngiliz filozof Thomas Hobbes (1588-1679) eserinde leviathan 1651 tarihli yasa, yönetilenler ile yönetenler arasındaki orijinal sözleşme kapsamındaki sosyal sözleşmeden bahseder.
Thomas Hobbes deyimi popülerleştirir Homo Homini Lupus zımni anlaşmanın temellerini betimlemek için eserinde "insan insana kurttur" şeklinde tercüme edilmiştir. orijinal anlaşma ya da sosyal sözleşme.
Hobbes, siyasal düzeni doğal düzenin bir sonucu olarak tanımlayan klasik düşünceyi reddeder. Bunun yerine, siyasi düzenin sözleşmelere yansıyan sivil iktidar temelleri aracılığıyla belirlendiğini ve geriye kalan tek doğal düzenin kendini koruma içgüdüsü olduğunu iddia eder. "İnsan insanın kurdudur" diye kendi aralarında savaşlara yol açan, koruma hakkına yol açan bu koruma içgüdüsüdür.
Yukarıdakilerden dolayı vatandaşlar, sosyal sözleşme yoluyla kendi hayatta kalmalarını sağlamak için daha yüksek bir otoriteye devredilen hakları feda eder. Bu orijinal anlaşma gönüllü olarak değil, toplumun yapabileceklerinden korkulduğu için kutlanır. Hobbes, anlaşmanın kökeninin kolektif egoizmde yattığını tanımlar.
